Υπήρξαν πρόσφατα δάκρυα γύρω από το HealthTalk. Η αδελφή των δύο από τους συναδέλφους μας είπε πως η πάλη της ενάντια στον φλεγμονώδη καρκίνο του μαστού δεν πηγαίνει καλά. Chemo, τότε χειρουργική επέμβαση, τότε περισσότερη χημειοθεραπεία και ακτινοβολία δεν την έχουν κρατήσει από το να εξαπλωθεί στον εγκέφαλό της. Οι επαναλαμβανόμενοι πονοκέφαλοι ήταν ένα προειδοποιητικό σημάδι και η σάρωση του εγκεφάλου το επιβεβαίωσε.
Την άλλη μέρα στο Λος Άντζελες ένας οικογενειακός φίλος που είχε υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο του πνεύμονα, έμαθε κάτι παρόμοιο: μεταστάσεις στο συκώτι του και άλλα ζωτικά όργανα.
Η αδελφή μου των συνεργατών μου ξεκίνησε ακτινοβολία σήμερα. Ο φίλος της οικογένειας ερευνά τις επιλογές του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται και με τον καρκίνο, όπως θα έπρεπε.
Αλλά πρέπει να σκεφτείτε και άλλα πράγματα πέρα από τη θεραπεία. Πώς θέλετε να περάσετε το χρόνο σας, και με ποιον, όσο καιρό έχετε απομείνει; Και πώς θέλετε να νιώσετε; Πόσο εξουθενωτική είναι η θεραπεία;
Η ζωή είναι περίπου η ώρα. Ο θάνατος είναι σίγουρος. Ο προχωρημένος καρκίνος συχνά φέρνει αυτή την βεβαιότητα πιο κοντά.
Πώς οργανώνετε το χρονοδιάγραμμα και την επιθετικότητα της θεραπείας, ώστε να μπορείτε να κάνετε αυτό το ταξίδι με τους αγαπημένους σας ή να περάσετε ακόμη και μια μέρα μαζί; Γράφετε ένα περιοδικό ή μια "ηθική βούληση" που μοιράζεται την άποψή σας για τη ζωή; Μήπως γράφετε στα παιδιά ή τα εγγόνια σας που μπορεί να είναι πολύ μικρά για να καταλάβουν;
Πότε η πραγματικότητα τίθεται σε θνησιμότητα; Αυτό δεν είναι να εγκαταλείψω τον αγώνα, μόνο για να το θέσω σε ισορροπία με την αξιοποίηση των πολύτιμων στιγμών.
Σίγουρα είμαι κάτω για αυτούς τους άρρωστους φίλους και ελπίζω ότι οι θεραπείες θα λειτουργήσουν καλά και για πολύ καιρό. Αλλά νομίζω ότι είναι σοφό να εξισορροπήσουμε αυτή την ελπίδα με την καθημερινή μας αξία
Τι πιστεύετε;
- Andrew
