Το τίμημα είναι ότι δεν είμαστε δίνοντας στο φάρμακο την ευκαιρία να κάνει τη δουλειά του για να μας βοηθήσει να αισθανόμαστε καλύτερα και, ιδανικά, να μας φτάσουμε καλά ή να ελέγξουμε τις συνθήκες μας.
Οι μελέτες δείχνουν ότι το 70% των συνταγών δεν καταναλώνεται (προφανώς αυτό ποικίλλει ανάλογα με τη σοβαρότητα και τον τύπο των συνθηκών) και το 30-85% των ασθενών παραβλέπουν τα αναπληρωματικά. Ένα άλλο γεγονός πήδηξε σε μένα: Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς ξεχνούν λεκτικές πληροφορίες που τους είπε ο γιατρός τους και 60 τοις εκατό ξεχνούν αυτό που τους έχει συμβουλεύσει να κάνουν μέσα σε μία ώρα από την έξοδο από το γραφείο του γιατρού. (Πηγή: Pharma Voice, Νοέμβριος 2005)
Είναι κάτι που πρέπει να σκεφτούμε γιατί λέγεται ότι αυτό οδηγεί σε 77 δισεκατομμύρια δολάρια σε επιπλέον κόστος υγειονομικής περίθαλψης κάθε χρόνο.
Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Δεν καταλαβαίνουμε γιατί μας δίνεται ένα συγκεκριμένο φάρμακο ή δεν συμφωνούμε με τη χρήση του; Απλώς μισούμε να παίρνουμε χάπια και αν αισθανόμαστε λίγο καλύτερα ότι είναι αρκετά καλό;
Ξέρω ότι έχω πολλά ημικατεργασμένα μπουκάλια φαρμάκων γύρω από το σπίτι μου. Ίσως να το κάνετε και εγώ. Για μένα, έχουν υπάρξει στιγμές που αρχίζω να αισθάνομαι καλύτερα και στη συνέχεια είτε ξεχάστε να πάρετε τα χάπια εγκαίρως (όποια πρέπει να καταναλώνονται τρεις φορές την ημέρα ή και περισσότερο είναι πραγματικά σκληρά!) Ή απλά παραμελείτε να τελειώσετε το μπουκάλι. > Έτσι … Έχουμε σοβαρές ανησυχίες για την υγεία, όπου τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν, πηγαίνουμε στο γιατρό για συμβουλές, λάβουμε μια συνταγή και στη συνέχεια δεν ακολουθούμε το τέλος μας. Τι πιστεύεις ότι συμβαίνει εδώ;
- Andrew
